«Eg er akvariet no. Glasmaneta er du.»
In vitro er eit essay om ønsket om å bli mor. Boka handlar om det å skriva fram og utforska ein kropp som opnar seg og går opp i liminga for å gi rom til ein ny kropp. Det medisinske perspektivet og valden det fører med seg, vert også granska. Forfattaren utforskar togna, frykta, nålestikka og lukkespelet som fylgjer med det å bera fram ei dotter. I dette essayet prøver Zapata å finna svar på kva ein eigentleg ønskjer når ein lengtar etter å bera fram eit liv, føda eit barn og etterlata seg noko eige i det nye livet, som samstundes inneheld spor etter dei som kom før. For In vitro er òg ei utforsking av kvinneslekta, av kroppane som kom før oss og dei som prøver å lausriva seg frå oss. Kor startar ei dotter, ei mor? Kor endar dei? Endar dei?
